آقای خامنه ای رهبراجباری مردم ایران و مسلمین جهان (منصوب شده از سوی آسمان) در جمع گروهی از دانشجویان گفته است:
«اگر روزی در آینده احتمالا دور، احساس شود که نظام پارلمانی برای انتخاب مسئولان قوه مجریه بهتر است هیچ اشکالی در تغییر ساز و کار فعلی وجود ندارد.»
با دقت در تک تک این کلمات متکبرانه می توان دریافت که درک رهبر نظام از نقش مردم و نظام پارلمانی مورد نظر ایشان چیست . چه کسی باید احساس کند که نظام پارلمانی بهتر است ؟ مردم یا رهبر نظام؟
جواب در همین متن کوتاه نهفته است. همان شخصی که میداند "روزی در آینده احتمالا دور" چنین اتفاقی خواهد افتاد.
چه کسی به ایشان نظر مردم را اطلاع داده که مایلند در "آینده احتمالا دور" (و نه همین الان)چنین اتفاقی بیافتد؟
پاسخ روشن است: هیچکس! . اصلا قرار نبوده نظر مردم مورد پرسش قرار گیرد.وقتی مردم در مورد بالاترین و مهمترین مقام کشور یعنی خود شخص رهبر مطلقا کوچکترین حقی برای انتخاب و بزیرکشیدن ایشان ندارند و نه تنها چنین حقی ندارند که حتی اطلاق نکردن صفت "معظم" هزینه اش سالها زندان و شکنجه و انفرادی ست , چرا باید نظر شان در موارد دیگر اهمیت داشته باشد؟
اصلا چرا این مسئله به این مهمی باید"احساس" شود و هیچ فرایند و سازو کار عملی برای عینیت بخشیدن و اندازه گیری احساس مردم وجود ندارد؟
برخلاف نظام به اصطلاح پارلمانی مورد نظر دیکتاتور, "احتمالا زیاد دور نیست" روزی که مردم ایران احساسشان را در مورد شخص خامنه ای, نظام ولایت فقیه, قانون اساسی , انقلاب 57 , زندانیان سیاسی, اعدامها, حصر رهبران سیاسی, غارت اموال عمومی و...که طی ایندوسال گذشته بروشنی بیان کرده اند ,در عمل تحقق ببخشند تا همگان بدانند که دیگر در این سرزمین جائی برای بیان احساسات یک دیکتاتور رسوا و همکاران دزد و متقلبش نیست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر