واقعا از این همه صداقت آدم درمیماند!(...سکوت...). حقیقتا مایل نیستم دراین موقعیت بحرانی یقه دوستان را بگیرم وهمانند رسم انقلابیون 57 کینه ها و بغض ها را زنده کنم که هیچ حاصلی هم ندارد.پس نامه اخیر جناب دکتر رابه فال نیک میگیرم. نه از این لحاظ که افشای مشتی اطلاعات سوخته درباره رفراندم آری یا نه جمهوری اسلامی چیزی به معلومات ما افزود و بقول ایشان چراغ راه آینده ما شد!. بلکه بخاطراینکه همراه با ایشان نور چراغ را کمی برگردانیم بسمت جائی که واقعا قرار داریم یعنی ته چاه.
از همان ابتدا هرآنکس که لازم بود, میدانست واقعیت چه بوده و حداقل به مدت 20 سال تمام طعم چماق "نیم درصدی های بدبخت" (از افاضات هاشمی رفسنجانی) که برسر مخالفان فرود میامد بخوبی چشیده است.گاهی اوقات برای درک بهترفاجعه چاره ای جز روایت داستانی دیگرنیست:
"یکروز عده ای از راهزنان و گردن کشان قصد تصرف مال و جان و ناموس اهالی قلعه ای را در سر داشتند. همدستانی نااگاه یا منفعت طلب از درون قلعه درها را بروی راهزنان گشودند و بمحض ورود راهزنان همه ی اهالی محترم و شریف و البته ساده دل قلعه به بند کشیده شدند. زنان در جلوی چشمان مردم در ملا عام مورد تجاوز قرار گرفتند. راهزنان که بسیار کارکشته بودند و قضیه دیوانه و سنگ و چاه را شنیده بودند. بمدت "هشت سال" حفره ای بزرگ در کف قلعه ایجاد کردند و مردم را به رفته رفته به انتهای این چاه کشاندند تا راه نجاتی نداشته باشند. کم کم همدستان نیز در کنار مردم به ته چاه پرتاب شدند و غارتگران با خیالی آسوده به غارت اموال مردم پرداختند."
از این جا به بعد دیگر داستانی در کار نیست و همه عین واقعیت است: تجاوز به زنان در ملا عام تمثیل همان حجاب اجباری و شعار یا روسری یا توسری ست هرچند که حکومت اسلامی تا توانسته در زندانها ازتجاوز به جوانان این سرزمین از زن و مرد هیچ ابائی نداشته است. حفره هشت ساله همان جنگ و فقر و ویرانی ست که مردم را به اعماق ان فرو برده اند. همدستان هم که نیازی به توضیح بیشترندارد.
حالا که همگی به اتفاق هم در انتهای چاه قرار داریم,در کنارروایت 33 سال جهل و تقلب وجنایت حکومت اسلامی که گذران عمر را در این منجلاب راحت ترمیسازد.انتظار میرود بزرگان این سرزمین سوخته که حتما "راه و چاه" را از ما بهتر میشناسند چراغ خود را از گذشته بسوی پیش رو برگردانند و دقیقا و مشخصا به مردم نشان دهند راه خروج کدام است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر