حلقه ای از نظامیان فربه آخرین خط امنیتی و صد البته تنگترین حلقه ایست که همچون حصاری زمخت و اما شکننده بدور ولی فقیه کشیده شده و بارحفاظت از «نظام» را بدوش میکشند. با رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی عملا باید جمهوری برامده از انقلاب اسلامی را پایان یافته محسوب کرد همچنان که به موازات آن سیاست ورزی حاکمان نیز به باریکترین دالانهای خود میل کرده است. با از هم گسیختگی حلقه های اقتصادی, سیاسی و امنیت خارجی در طی هشت سال دوران حاکمیت بلامنازع نظامیان بر سرنوشت کشور کودتا گران مصمم هستند تا کار نیمه تمام کودتای سال 88 را در خرداد 92 تکمیل نمایند , اغراق نیست اگرزین پس جمهوری اسلامی را «نظام پیشین» بنامیم.
نظم نوینی میرود که اغاز گردد – سرنیزه ها به پشت سرزمین عزیزمان ایران رسیده وخطرجنگ, فقر, نابودی ونهایتا چندپارگی از خورشید ظهر روشنتر است.
تجربه سی و چهار سال مبارزه بی امان با نظام جمهوری اسلامی بما آموخته است که هر گام که در مقابل حکومت به عقب می نهیم - و هر شکل نوینی از مبارزه را که تجربه کرده به موفقیتهائی دست میابیم, اما به انتها نمیرسانیم و نیمه کاره رها میکنیم دیگر هرگز قابل تکرار نیست یا به سختی قابل تکرار خواهد بود.
آیا شکلهای مبارزه تشکیلاتی و سازمانی در دهه های اول انقلاب تکرار شد؟ آیا جنبش اصلاحات پس از شکست نهائی درسال 84 توانست دوباره تکرار شود و موقعیت استثنائی پیشین خود را بدست آورد؟ هرگز چنین نشد.
امروز آنچیزی که برای ما هنوز باقی مانده تن نحیف و کم رمق جنبش بزرگی است بنام جنبش سبز که با تحمل ضربات سخت و حصر رهبرانش, در کنار ندانم کاری بازماندگان و نخبگانش مدتهاست به حاشیه ورکود رفته و در ناامیدی ملال انگیزی غرق شده است.
آیا از توش و توان جنبش سبز آنقدر مانده که با همت یاران بار دیگربپا خواسته و از قامت سرزمین ایران و مردمان رنجورش در مقابل کودتاگران دفاع کرده و دشمنان این سرزمین را با قدرتی برامده ازاراده ی مردمان به زمین بکوبد؟ یا داستان بشکل دیگری ورق خواهد خورد و جنبش را همراه همه ارمانهایمان همچون جنبشهای پیشین زنده بگور خواهند کرد؟
نظام کودتا آنچنان که وانمود میشود مقتدر نیست – حلقه نظامیان گرچه با عربده های بلند بسیار خشن بنظر میرسند اما در واقع شکننده ترین حلقه امنیتی بدور هر نظامی محسوب میگردنند- جلودار بودن نظامیان در حفظ امنیت نظام معنای دیگرش گسستن حلقه های بزرگتر امنیتی همچون حلقه اقتصادی و سیاسی و امنیت خارجی است – در واقع ولایت فقیه با نظامیانش در وسط گود تنها مانده است
آیا اکنون درست در نقطه ای که ایشان میخواهند میخ خود را محکم کنند یعنی در روز انتخابات خرداد 92 بهترین فرصت برای بپا خواستن و تداوم حرکت 25 بهمن 89 در خیابانها نیست؟
در طی 8 سال ویرانی مملکت جماعت عظیمی از مخالفان و مردم به جمع میلیونی جنبش سبز افزوده شده است – خیل عظیم گرسنگان ,بیکاران, آنان که نگران اینده سرزمینشان هستند- همه آنان که هنوز به اصلاح رژیم امید داشتند, همه معترضان با هر آرمان انسانی, همه مردمی که هر روز شاهد نابودی آینده خانواده ,کودکان و عزیزانشان هستند .اینک در کنار ما هستند.
در 24 خرداد 92 کودتاگران در ضعیف ترین نقطه خود قرار میگیرند– زمان کینه ورزی نیست- این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نخواهد شد- با هر عقیده و ارمان برای نجات سرزمینمان و شکستن طرح تکمیل کودتای سیاه متحد شویم و از مردم دعوت کنیم در سراسر ایران برای آزادی, برای رهائی از فقر,برای خلاصی از حقارت به خیابانها بیایند- از دعوت مردم نهراسیم! - با بلند شدن صدای ما یاران دربندمان نیز به حرکت ما خواهند پیوست - به خاطر نجات ایران خصومت ها و خودبینی را اندکی کنار بگذاریم–بجای تئوری بافی دست به عمل بزنیم -مردم در انتظارند و بدعوت همگی ما دوباره همچون 25 بهمن بعد از وقفه ای بلند که همچون خوابی کوتاه می نماید دوباره به خیابانها خواهند آمد.مانند ان روزهای سبز با هر آرمانی که دارند در کنار یکدیگر در خیابانها فریاد پیروزی بر کودتاگران را سر خواهند داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر