بلاخره یک نفر, یک روزی, یکجائی باید حرف دلش را بزند . آقای اردشیرامیرارجمند و عالیجنابان پشت صحنه شورای هماهنگی, اگر توانائی هماهنگی و هدایت جنبش را ندارید چرا دو دستی به میز ریاست چسبیده اید؟ از فراخوانهای اسفند ماه 89 سخن بگوئیم که همچون آب سردی روی شعله های تازه برآمده جنبش از فراخوان 25 بهمن رهبران سبزمان ریخته شد؟ از پیاده روی سکوت بگوئیم؟ یا از این فراخوان الله و اکبر که با بیمیلی هرچه تمامتر جهت رفع مسئولیت صادر فرموده اید؟ با جنبش سبز مردم ایران چه دارید میکنید و به کجا میخواهید برسید؟ ایا شما واقعا به دمکراسی و شایسته سالاری باور دارید؟ ایا به شعار ایران برای همه ایرانیان اعتقاد دارید؟ چرا بعد از همه این همه ناکامی راه را برای تشکیل شورای رهبری جبهه دمکراتیک مردم ایران باز نمی کنید؟ چرا مسیر را برای یک انتخابات دمکراتیک(در حد مقدورات) که ضامن حضور نمایندگان همه و اقلیتهای دینی و قومی باشد هموار نمی کنید؟ چرا با شفاف سازی مخالفید؟ چرا در سازماندهی اعتراضات مدنی از روشهای خلاقانه بدنه جنبش سبز بهره نمی برید و ساز ناخوشایند و گوشخراش خودتان را دائما تکرار میکنید؟ چه اصراری دارید روحیه فرسوده ,مایوس و ناامید خودتان به بدنه جوان جنبش تزریق کنید؟ آیا این باعث شرمندگی نیست که کمپین های "هندوانه خوران" و"آبپاشها" بمراتب از فراخوانهای کسالت بارشما دارای سازماندهی دمکراتیک, خلاقانه و تاثیر گذارتری بوده است؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر