این مطلب را فقط برای دل خودم می نویسم, نه ببخشید برای دل همه آنهائی که این دو سال که از عمرجنبش سبز میگذارد,خالصانه و با همه وجود هر چه در توانشان بود کردند.حتی نه برای شهدای سبز که برای خانواده های شهدا و قربانیان وزندانیان مینویسم از مادرسهراب و ندا تا برادرمحمد مختاری تا وقتی سخنان مهاجرانی و محسن کدیور را میشنود , گمان نکنند که جنبش سبز فقط یک بازی بود و فرزنداشان چه شهید شده باشند چه در زندان, قربانی یک مشت بازیگر قهار شده اند.
برای پسران شیخ و دختران میرحسین مینویسم که گمان نکنند ما فریب خاموش و روشن شدن یک لامپ را میخوریم و رهبران سبزمان را فراموش میکنیم.
می دانم شاید متهم به تفکر" دائی جان ناپلئون" شوم .اما به آن پیمانکارخارجی که کارش را با مهندسی انتخابات خرداد 88 شروع کرد چه روسی چه چینی ,هشدار میدهم ما میدانیم که این پروژه و برنامه ریزی گام به گام برای سرکوب جنبش سبز و مهندسی انتخابات کار این عقب افتادگان سیاسی حاکم نیست و مثل پروژه نیروگاه هسته ای به شما واگذار شده و مطمئن باشید نتیجه ان بهتر از نیروگاه هسته ای نخواهد بود و نهایتا باید تاوان هر دو پروژه شکست خورده را به این مردم بدهید و خسارت را جبران کنید.
دو سال حصر برنامه ریزی شده رهبران سبز و جلوگیری از سازماندهی جنبش و ایجاد زمینه لازم برای اتکاء به عقل جمعی به هر ترفند - بزرگ کردن عناصر سازشکار و وابسته و جلوگیری از اتحاد همه اقوام و مردم ایران در یک جبهه مشترک و غالب کردن تفکر خودی و ناخودی به جنبش – تلاش در جهت به کنترل در آوردن رهبری جنبش درست همزمان با اسارت رهبران – تشابه سازی عامدانه انقلابات عرب و جنبش سبز به منظورتشویق فراخوانهای بیحاصل و پر هزینه خیابانی بعد از حماسه 25 بهمن که نتیجه آن جز رکود مجدد جنبش ودستگیری هزاران تن از فعالان سبز نبود . و حالا پروژه شکستن و اعتراف گیری از رهبران سبز و تحمیل سکوت به جنبش با تبلیغ و بزرگنمائی مکارانه لامپ روشن.
ایا روشن بودن یک لامپ معادل آزاد بودن رهبران ماست؟ یا آزادی رهبران فقط در صورت تماس مداوم ایشان حداقل با فرزندانشان تائید خواهد شد؟ حرف ما این است لامپ اضافی را خاموش کنید و رهبران ما را بما بازگردانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر