یک جمعیت موثری تو این مملکت هست که هنوز نتوانسته برای خودش نان و نشانی داشته باشد و به اصطلاح شناسنامه دار نیست . به همین دلیل یا دیگران براش اسم انتخاب میکنند یا خودش زیر نام دیگرانی قرار میگیرد که در آن مقطع خاص از همه به آنها وطرزفکر شان نزدیکتر است . خود من به عنوان یک "نمونه تیپیکال" از این جمعیت تا قبل از 2 خرداد 76 اسمم به لحاظ سیاسی "عنصر ضد انقلاب" بود(از این واژه عنصر خیلی نفرت دارم) .. بعد از دوم خرداد نامم شد "اصلاحطلب" بخشی از ملت بزرگ و سرافرازی که به " نظام" لبیک گفتند و قصد اصلاح امور را داشتند. زیاد مهم نبود ابن نام را هم پذیرفتم ,شرایط بهتر زندگی بهتر. میگفتم اصلاحات را ادامه میدیم تا "آخرش" .
در مجلس ششم هم در انتخابات شرکت کردم و بعد از گندکاری های اصلاحطلبان در دور دوم ریاست جمهوری . انتخابات مجلس هفتم را تحریم کردم. در اینجا نامم تغییر یافت به "جماعت خاموش" اسم با مسمائی نبود اما بهر حال برای اولین بار متعلق به خودم بود. در انتخابات ریاست جمهوری دور نهم " تحریم کننده " شدم.
و بعد از انتخابات سال 88 شدم جنبش سبز . جنبش سبز حقیقی ترین نامی ست که تا به حال داشته ام . در کل این حکومت اسلامی من فقط قادر بودم چهارتا فریاد بزنم که بیان حقیقت من است
1- "رای من کجاست؟
2- نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران
3- استقلال آزادی جمهوری ایرانی
4- مرگ بر اصل ولایت فقیه
و این چهار فریاد را به جنبش سبز مدیونم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر