۱۳۹۱ دی ۱۸, دوشنبه

تحریم خیابان, اعتراضی کم هزینه, نمایشی نیرومند

این روزها بدلیل آلودگی هوا شاهد اجرای قوانین ممنوعیت تردد ماشینهای شخصی براساس زوج و فرد بودن پلاک هستیم. در کنار همه حواشی بوضوح خلوت شدن خیابانهای تهران احساس میشود
 .
 اگر همه  صاحبان ماشین های شخصی به اراده خود , بمنظور اعتراض از تردد در خیابان دست بکشند آیا این خود یک نوع تظاهرات خیابانی بزرگ محسوب نمیشود؟ – اگر همزمان فقط برای چند ساعت مثلا از 8 صبح تا 12 , مردم از سوار شدن به وسایل نقلیه عمومی مثل اتوبوس و تاکسی خودداری کنند آیا این واقعه در مجموع کم هزینه ترین نوع تظاهرات خیابانی نیست که میتواند ابعاد میلیونی بخود گیرد و حکومت هم بهیچوجه قادر به متوقف و سرکوب کردن مردم نیست؟

حکومت در مقابل «این نوع دیگر از تظاهرات خیابانی» چه میتواند انجام دهد؟ آیا میشود مردم را بزور سوار وسایل نقلیه شخصی وعمومی نمود؟  امتیاز دیگر تحریم خیابان سراسری بودن آن در همه شهرهای ایران است


 برپائی اعتراضات مدنی هنوز هم امکان پذیر است و هم ضرورت – اعتراض برای آزادی زندانیان سیاسی, برای بی کفایتی حکومت در تحمیل نمودن بحران فلاکت بار اقتصادی براثر  تحریم ,اختلاس و سوء مدیریت, اعتراض علیه جنگ افروزی, مشکلات زیست محیطی, خشک شدن دریاچه ارومیه, حقوق اقوام و زبان مادری, بیکاری و عدم پرداخت حقوق به کارگران و... ا
 کافیست متحد شویم و اراده کنیم تا همه چرخها از حرکت باز بایستند 


هیچ نظری موجود نیست: