اگر میرحسین نباشد...ا

حوادث پی در پی هم می آیند. حوادث هم اگر زیاد با هم جفت و جور شوند حتما به ریسمانی متصلند. چه کسی باور میکند سر یک پیچ تند تاریخی, همانجا که «نظام» فرو رفته در باتلاق تحریم ها, سخت دست و پا میزند,اقتصاد زنجیر پاره کرده وتوده های مردم و طبقات اجتماعی را بزمین می افکند, درست در زمانی که هلهله آغاز جنگی خانمان سوزاز هر دو طرف بلندتر از هر زمان دیگری بگوش میرسد و «اتفاقا» آنهم درست در مقطعی که بشار اسد این یار"جانی" نظام اسلامی برای دست شستن از قدرت آماده میشود.بازهم دقیقا در همان زمانی که «دلسوزان و مصلحان نظام» بار دیگربه صرافت افتاده اند که نظام را با تکرار نمایش کسالت بار انتخاباتی از ورطه سقوط حتمی برهانند و «اتفاقا» پیش پای اجلاس سران غیر متعهدها که درخواست شده بود با میرحسین موسوی ملاقاتی داشته باشند...ناگهان رهبر زندانی جنبش انقلابی سبز دچار ناراحتی قلبی شده وسراز بیمارستان در آورد؟

555 روز از اسارت رهبر جنبش سبز گذشت . این میرحسین بود که با فراخوان 25 بهمن 89 جنبش سبز را به بهار انقلابهای عرب پیوند زد. میرحسین بود که نه تنها آخرین پرده اصلاحات را در 25 خرداد پشت سر گذاشت که پلی شد میان انقلاب و جنبش انقلابی

این تنها حاکمان تمامیت خواه نبودند که گرفتار«جنبش خیابانی به سبک انقلاب 57 » شدند.اصلاحطلبان نیز که بصراحت و شفافیت هرچه تمامتر از بعد از عاشورای 88,میرجنبش را در میانه میدان تنها گذاشته بودند, با فرصت طلبی سکوت پیشه کردند تا دریابند "سرانجام باد به کدام سو خواهد وزید" با فراخوان 25 بهمن 89 به یکباره غافلگیر شدند. زمان برای بیانیه 17 مهندس به پایان رسیده بود و جنبش وارد فاز انقلاب شده بود.

نقش میرحسین هدایت دوباره جریان نیمه کاره انقلاب 57 به مسیر اصلی خود بود. انگار از 22 بهمن 57 تا 25 بهمن 89 فقط سه روز گذشته بود!.  میرحسین نقبی بود بر فراز این 32 سال. پیوند تجربه نسل جوان انقلابی 57 ونسل سوم بنام جنبش مدرن سبز. همان موج انقلابی که بساط سلطنت را برچیده بود باید بساط خلافت را نیز برهم زند. پس زنده باد انقلاب

شاید مذاکرات بیت رهبری ومصلحان نظام با میرحسین به توافقی نرسید  که میر جنبش اینچنین راهی بیمارستان شد. اگر میرحسین نباشد دیگر دغدغه ای برای ملاقات با سران غیرمتعهدها نیست. اگر میرحسین نباشد بیانیه منسوخ شده هفدهم میرحسین و تنازل به قانون اساسی اخرین سند مکتوب وراث اصلاح طلب خواهد بود. اگر میرحسین نباشد دیگر برای مصلحان نظام مانعی بنام «آزادی رهبران سبز» وجود نخواهد داشت. اگر میرحسین نباشد ساز ونقاره اصلاحطلبان برای نمایش انتخابات گوش فلک را کر خواهد کرد. اگر میرحسین نباشد میتوان نامش را دزدید و هویت انقلابی اش را انکار کرد